Ashâb-ı Yemîn ve Hikmete Kurulan Tuzak!

17 Mar 2015 admin Köşe Yazarları, Sürmanşet 0

---

 

Kar ve tipinin hüküm sürdüğü demlerde aniden ortaya çıkan güneşe aldananlar, hemen kısa zaman sonra gelecek daha şiddetli bir fırtınaya mağlub olurlar. O güneş, bizim bildiğimiz ısıtıcı, yaz güneşi değil; daha kuvvetli bir kar toplanmasına yarayan kış güneşidir.
Keskin kimliklerle cepheleşmiş toplumda ve o kimliklerin sloganlarına angaje kitlelere muhtaç bir sinsi kitle isyanı hazırlayıcıları; desteğine muhtaç oldukları kimlik gruplarına, inançlarına aykırı söylemlerle yaklaşsalar istedikleri desteğe ulaşabilirler mi?
“Yeniden Gezi!” derdindeki “Türk Solu(!)”, bu menfur emeli için “kar toplayan güneş” gibi, kalabalık toplamak çabasındaysa; elbette o grupların ahlakına talip olmadan, slogan ve sembollerine övgüler yağdıracaktır!
***
Kur’ân’ı Kerîm’in isimlerinden birisi de, biliyorsunuz: “Furkan”dır. Hayrı şerden ayıran, farkların fonksiyonlarını gösteren demek bu!
Ashâb-ı Yemin, Kur’an ahlakıyla bakmak zorundadır, olup bitene. Bir yerde zerre kadar hayır varsa onu görmek, ama şerrine âlet olmamak da bu ahlakın icabı.
Bir devrin mücadele öncülerinde, bazen istikameti korumak adına, rakiplerin kullandıkları bâzı tezlerin doğruluğuna itibar etmeyiş, bu anlamda ayıklamakla vazifeli olduğumuz kılçıklardır.
Bu meyanda, Marksizmin sınıf sömürüsüne yaptığı vurguya itibar etmeyişimiz bir noksanlıktı! Marksizme karşı çıkalım derken, Batı’nın süflî tarihindeki sınıf zulmünü bir dogma sanıp sahiplenmek de onlardandı… Halbuki Türklüğün tarihi sınıfsız ve adalet esaslı bir nümûne-i imtisal teşkil etmişti, insanlık ufku için…
Kezâ dildeki özleştirme(!)ye itirazın haklılığı, dilimizin imkanlarına körleşme sonucu doğurmamalıydı!
Veya:
Diyelim ki Nureddin Topçu veya Necip Fâzıl’ın Bergson ontolojisiyle Vahdet-i Şuhud ontolojisi arasında sıkışmışlıklarını görme ihtiyacı gibi! Diyelim ki Samiha Ayverdi’nin sınıflı toplum fikrine sıcak bakma yanılgısı gibi! Diyelim ki Cemil Meriç’n uydurma dile karşı çıkayım derken “ÖK” seviyesindeki hikemî akla ve Türk düşüncesinin en önemli değerlerinden biri olan bu kökten türetilen “öğretmen, öğrenci” (hikmete ulaşmış akıl inşâ mesleği ve tâlibi) kelimelerindeki ruha kayıtsız kalışı (belki de bilemeyişi), Atsız’ın Töre üzerinden inşâ edilmiş Türklük fikrini bilmeden ırka vurgu yapması… gibi…
Kezâ “ümmet” fikrinin bayraktarı Erbakan düşüncesinin, Müslüman Türk dünyasını, Cumhuriyet ideolojisinin ırkçılık fikrine duyduğu alerjisine kurban etmesi gibi!..
Ashâb-ı Yemîn, hem hikmet dâvâsına sâhip çıkmak, hem rakiplerinin tutunabilmek adına kullandıkları hikmet ilkelerini onların elinden almak, hem de alerjilerine dâvasının en temel elemanlarını fedâ etmemek zorundadır…
Evet! Hakk dâvâsına sâhip çıkalım derken ne aşırı bir gayretle takdis edelim, ne düşman kullanıyor diye dâvâmızı zayıflatacak temel değerlerimizden fedâkarlıklarda bulunalım, ne de rakibin o haklı unsurları kullanması tuzağına düşelim…
Mü’minin ferasetine muhtacız!
Yâ Rab! Bizi hikmet dâvâsında fitneye karşı gönül uyanıklığıyla tahkim eyle!
…

*”Ashâb-ı Yemîn(sağ ashâbı): Kıyâmet günü kitabı sağdan verilenlerdir. Hikmete râm olanlar.”

(Vâkıa Sûresi:
Rahman Rahim olan Allah’ın adıyla
l.Vakıa (kesin bir gerçek olan kıyamet) vuku bulduğu zaman,
2.Onun vukuuna (gerçekleşmesine artık) yalan diyecek yoktur.
3.O aşağılatıcı, yücelticidir.
4.Yer, şiddetli bir sarsıntıyla sarsıldığı,
5.Ve dağlar darmadağın olup ufalandığı,
6.Derken toz duman halinde dağılıp-savrulduğu,
7.Ve sizler de üç sınıf olduğunuz zaman;
8.İşte o “Ashab-ı Meymene”, ne (kutludur o) “Ashab-ı Meymene”.
9.”Ashab-ı Meş’eme” ne (mutsuz ve uğursuzdur o) “Ashab-ı Meş’eme”.
10.Yarışıp öne geçenler de, öne geçmiş öncülerdir.
11.İşte onlar, yakınlaştırılmış (mukarreb) olanlardır.
… )

---

• Ashâb-ı, Başer, Hikmete, Kurulan, Sait, Tuzak, Ve, Yemîn

---

---