Hayatta En Zor Olan,Kırılan Kalbin Tamiridir

03 Ara 2014 admin Köşe Yazarları 0

---

”Kalp kırmaya tek bir söz yeter ama, kırılan kalbi tamir etmeye ne bir özür,ne de bir ömür yeter.”
Geçenlerde yine özüme inerek düşünceye dalmıştım.Acaba ne zaman ve nerede kimin kalbini kırmışımdır diye. Kırdığım bir kalp var sa…tamiri için neler yapmışım. Yani bilanço gibi bir düşüncenin derinliklerine daldım. Sonuç olarak vardığım neticeyi sizlerle paylaşmak istiyorum.
Yaşamım boyunca; davranışlarıma,sözlerime,sosyal ilişkilerime her zaman dikkat eyledim. İnsanları kırmamayı, kırılsam da; asla kırmamayı ilke edindim. Bazen bilmeyerek de olsa birilerini kırdıysam ve o kırdığım insan bunu bana hatırlatırsa, vicdan azabı bana zaten yeter.
O insanı tekrar kazanabilmek için şartlar ne kadar zor olsa da yine de denemeyi göze alırım. Bunu büyük bir ustalıkla yapamazsam da…en azından bir çırak gibi denemekten kaçınmam.
Bir kalbi kırmak kadar kötü bir şey olamaz. Kalp; duygularımızın, düşünce ve kişiliğimizin odağı olan, insanı insan yapan beynimizin halk dilindeki odak noktasıdır. Sevginin pınar olarak aktığı, duygularımıza ev sahipliği yapan bu hassas yapıyı yıkmak, kişinin benliğini yıkmaktan başka bir şey değildir.
Ülkemiz son yıllarda zor bir dönemden geçmektedir. Bir çok maddi olanaklar eskisiyle kıyaslanamayacak kadar iyi olmasına rağmen, insanlarımız şükür etmesini unutmuş gibi bir tablo sergiliyor. Bundan daha kötü olanı ise, geçmişteki olmazsa olmaz olan değerlerimiz erozyona uğramış gibi her gün biraz daha „toprağından“ kaybetmektedir.
Altmışlı yılların sonlarında Avrupa’da gençliğin baş kaldırışıyla başlayan bu kültür ve değer erozyonu günümüzde eski rağbetini kaybetmiş olsa da, etkinliği devam etmektedir.

Biz ve bizim gibi gelişmekte olan ülkeler, batı kültürünün etki alanında bulunmaktayız. Bunun çok değişik sebepleri mevcuttur. Yaşadığımız teknolojinin sunduğu medyasal etki bunların ilk sıralarındadır. Ayrıca sosyal paylaşım Siteleri kültürümüzü negatif olarak etkilemekte olduğuna her gün şahit olmaktayız.
Gençlerimiz Türkçeyi düzgün yazmaktan çok uzak bir öğrenim almışlar. İnsanlara hitap türleri kabul edilemeyecek kadar kaba. Bir çok yazıları okuduğumda utanç duyuyorum. Küfürlü yazılar, hakaretler ve sövmeler artık normal olarak kabul ediliyor gençler arasında. İşin zor tarafı ise; bunları uyarmaya da çekiniyor insan. Çünkü nasıl bir reaksiyon ile karşılaşacağının hesabını yapmak mümkün değil.
Alt yapısı yeterli olmayan bir eğitim, kullandığımız teknolojinin yan etkilerini görmemizi engellemektedir.

Değişen bu kültür anlayışı insana verilecek değer ölçülerinin çitasını sürekli aşağıya çekmektedir. İnsanın en değerli yaratık olduğunu unutur gibi oluyoruz ve bununla beraber yüce Allah’ın yarattığı kalbi kırabiliyoruz.
Peygamber efendimiz şöyle buyurmuş: Bir kalbi kırmak, Kabeyi 70 defa yıkmaktan daha fenadır.
Günümüzün insanı daha gerçekçi, daha soğuk, sosyal ilişkiler hep karşılıklı çıkarlar ile donanımlı.
Kalp kırılmış, kırılmamış, dostluklar bitmiş, bitmemiş önemli görülmüyor artık. Önemli olan o günü kar ile kapatabilmek. Dostum bana küsmüş, küserse küssün, onun bileceğidir ”mantığı“ hakim günümüzün insanlarında.
Bence en güzeli geçmişte olan ve bir çok gayret ile kazanılan dostluk değerlerine sahip çıkmaktır.
Bir birimize daha saygılı, daha hoşgörülü yaklaşabilmek, hepsinden önemlisi kişilere karşı içimizdeki o kör olası “ön yargıyı” yok edebilmek. Toplumsal barışı ve huzuru istiyorsak bunlar çok önemli unsurlardır.
Bir kalbi kırmak, senelerce ibadet ve zikir sevabının hepsini alıp götürür. İslamiyet öyle bir dindir ki, başka inançları olanların dahi kalbini kırmayı yasaklamıştır.

Saygı ve sevgilerimle…

---

---

---